There are many ways in which God works in our lives, but it is the same God who
does the work in and through all of us who are His.Y
--1 Corinthians 12:6
tenkyu DA for the picture and mr. samuel stennett for the lyrics :)
Monday, March 26, 2007
"A moment, something restless caught you by surprise, Surprise, surprise.."
grad na bukas. yikee. pero wala tatay ko. mas importante kasi yung malls sa egypt e. baka di pa matapos yung mga yun. sayang yung sweldo. baka magalit pa yung egyptians db? kaya ok lang. PRAAAMIS. ano ba yun? AKO, NAGTATAMPO? camon. graduation ko lang naman yun e.
di ako nakaattend ng grad prac kanina. kasi kelangan naming sunduin yung padala ni papa sa airport. sabi ni mama, dala raw nung officemate nya. kaya sige, gogogo. andun daw grad gift ko e.
amboooooring maghintay. natulog na lang ako. hintay-hintay-hintay-tulog-hintay-tulog. suko na ko. pati si vince na umaasa sa nakapackage na HAMSTER, suko na rin. dibale na yung grad gift. pake ko dun. ang gusto ko yung tatay ko at hindi yung kung anumang egyptian crap na matatanggap ko. after 333 years and a day, nagtext na rin sa wakas ke mama yung officemate ni papa. andun na raw sya. so ako, ohyeh. JUK.. ME PAKE PA PALA AKO! MAMAAAA, PAKISABI GANITO SUOT KO, ME DALA AKONG BLUE PILLOW *chooochooo*. sabi ni mama, "ayun na sya!" "which, what, where, whom??" "ayuuuun. sa tapat naten." "hindi sya yan. si papa naman yan e!" papa?! waddafrigginhair?? WEH. si papa ba talaga yun? aba malay. isa lang yung contacts na suot ko e. edi takbo kami to the other side. gaaaaaaaaaaaaaaaaaah. "ngak. si papa nga!!! huhuhu.. [subra-subra]" hugs, kisses and bajillion of unspoken words. tears followed. kaw ba naman, lokohin ka ng magulang mo. pero kung ganun pala feeling na maloko, willing akong magpaloko over and over again. parang kelan lang, nagddrama ako ke twinski na feeling ko mas importante yung work ni papa kesa sa kin. pero pagkatapos mong makita at ma-hug ang makakapagdisprove nun, ewan ko na lang kung di ka pa maiyak.
"akala ko di ka aattend ng graduation ko.. sabi mo sa ken KAGABI."
"pwede ba naman yun anak? hindi lang ikaw naghihintay sa araw na yun..."
patalo lang si mama. kasi habang iyak ako nang iyak, tawa sya nang tawa. nasurprise ka noh? oo naman. pinagkaisahan nyo kami ni vince! kami lang yung clueless na yung hamster na padala, oversized pala. marunong din palang mangsurprise parents ko. at higit sa lahat, marunong din pala silang magsinungaling. waw. how exemplary. *clapclapclap* hoho.. pero sige, forgiven and forgotten. nakuha ko naman yung grad gift na gusto ko e. :)
