it is well with my soul :)

Saturday, March 25, 2006

KUNG ME ENTRY AKO NA GUSTO KONG MABASA NG LAHAT, ITO NA SIGURO YUN.

Nahihirapan akong itype lahat ng mga pumapasok ngayon sa utak ko [plus the fact that I am a crappy writer], pero here goes..

Ang daming nangyari. Let me mention a few..

Nanalo si manny pacquiao.

After 13 days, stampede.

After 13 more days, mudslide.

After 13 more days, umamin si rustom na bakla sya. Wow.

Pisay- ate gelyn, drug test, unwanted preg, rape, maraming mawawala sa batch namin. What the hell..

Before nung Jesus Revolution sa Pisay, dinalaw ung ACTS ng 2 Jrev staff [pastor ziggy and someone na tawagin nating ate yeng kahit di un ung name nya. Laleng. Miss ko na kc si ate yeng]. Nagmeet kami over the things we should pray for. We decided to do a prayer walk by group and I was assigned to the grp of ate yeng. So habang naglalakad at nagdadasal kami around the oval, me mga certain things na mejo nagbother sa kin, especially ung mga bagay na pinagdasal ni ate yeng-

“Lord, I pray for the students in pisay, that they may resist the temptation of PMS, drugs, alcohol. Be the Lord over the lives of the students who desperately need You right now. Break them free from these things that are keeping them from You. EXPOSE everything You have to EXPOSE.” [hindi yan ung exact words, pero mejo ganyan. di ko matanggal sa isip ko kc nakakabother.]

Mejo na-‘ano??’ ako dun a. hello? Pisay students, PMS, drugs, alcohol, blahblah?? Anong konek? Nung time kasi na un, hindi ko alam na nag-eexist ung mga ganyan sa school ko. siguro sa ibang schools, oo pero not in this school. Ibahin nyo ang pisay. Sa tatlong taon ko sa school na un, never akong nakarinig ng kahit anong ganyan, ni chismis, wala. Pero mejo napaisip ako.. what if nanjan na sila all the while, di lang alam ng nakararami? Hindi. Malabong ganun. swear.

True enough, matagal na yang mga yan sa pisay. After all, hindi pala kami exception sa mga bagay na ganyan. parang ang sarap maiyak at magwala. Buti na lang pinagpray un ni ate yeng.

This school year, I am very glad to see a lot of people mature spiritually. Ung mga hindi ko nakikita before sa ACTS fellowships, mas active na sila kesa sa kin. Tapos, ung SCA, ang daming activities. Mismong mga best friends ko, spiritually high. Like joji. Mas stable ngayon ung faith nya and I really am so happy to see her that way. Pati si nico. Before, ung mga kinakanta nya puro christina aguilera or jasmine trias or black eyed peas, pero ngayong year, naririnig ko na syang kumanta ng christian songs at F na F nya. Sobra. Nakakataba ng puso. Me mga kakilala rin ako na halos icondemn ako noon for being a christian pero ngayon, they’re telling me na may relationship na sila with God. Halos mag-give up na ako noon sa pagsheshare sa kanila.. actually, nag-give up na nga ako.. haha. Pero at least d b, it’s good to hear that they’re trying to be close to God na. Si ray2 din, naging mas vocal sa faith. Samahan mo pa ng retreat. In short, tong year na to ay year ng spiritual growth for most people, from my viewpoint. Mismong sarili ko, makakapag-testify about that.

Nung jrev, me mga challenges na binigay si God and it’s all up to us to respond. Sobrang naconvict talaga ako e. naguilty na rin at the same time kc parang ang dami kong shortcomings as His daughter. Aminado naman ako dun. Aminado rin naman ako na dumating ako sa isang point sa buhay ko na I really feel so distant from God. Feeling ko nga up to now, di ako karapat-dapat tawaging CHRISTian. Parang nabibigyan ko lang ng bad name si God by using His. Feeling ko kc pag nakikita ako ng mga tao, nakikita nila si shayne- si shayne na bakla, na maharot at makulet, na bangag, na loka-loka. Di nila nakikita si Jesus- kilala mo ako kaya aminin mo. So sad.. Sobrang incomplete ako then. may sort of emptiness. Basta, gets mo na ung drama. Tapos, hindi ko na talaga kaya. feeling ko jinujudge na ko ng buong mundo at hindi ko pa kilala sarili ko. pero kahit psycho ako, anjan pa rin si God. Ano naman kung mainis sa kin ang buong pilipinas? Kahit ano naman talagang gawin ko, me maiinis at maiinis pa rin sa kin, buti na lang pag dating ng judgement day, si God ang magjjudge at hindi sila.

After ng jrev.. eto na. Stampede. Tapos, sunud-sunod na. Narealize ko na kung para san ung spiritual growth that God blessed us with earlier this school year. Para pala un sa mga bad happenings ahead. He wants to prepare everyone. Sabi nga ni kuya pito, nung nag-jrev kami, we openly announced a war with the devil. Sa pisay field pa namin ginawa.. symbolic. Parang battle field. Tapos all year long, people are growing spiritually. Syempre, ung kaaway, di magpapatalo. Magreretaliate sya malamang. Kaya nangyari ung mga bagay na un. Everything does happen for a reason.

Whether we like it or not, we’re part of a spiritual war. Walang neutral dito e. are you against or with God? Two choices.

Pili na.

Last Updated @ 8:24 PM

Y